Peloponeski rat

Peloponeski rat

Prvi peloponeski rat (Arhimedov rat)

Prvi peloponeski rat je trajao od 460. godine pa do 445. godine pre nove ere. Vođen je između Peloponeskog saveza, na čijem je vrhu bila Sparta i Delskog saveza čiji je predvodnik bila Atina.

Dvadeset godina pre Prvog peloponeskog rata udruženim snagama Sparta i Atina borile su se u Grčko – persijskim ratovima protiv Persije. U Grčko – persijskom ratu  tokom bitnijih pobeda 480. i 479. godine pre nove ere, Sparta je držala glavno zapovedništvo. Grčke pomorske države nisu baš dobro prihvatile spartansko vođstvo, zbog toga što su preuzele glavni deo rata protiv persijskih teritorija u Egeju i Aziji. Sparta je nakon toga, 478. godine p.n.e. odustala od vođstva.

Za to vreme, Atina je spremno preuzela vođstvo u Egejskom moru. Sparta je bila protivnik za igradnju novih bedema, ali uprkos tome, Atinjani su ih ponovo izgradili.

Sicilijanska ekspedicija

Jedna od najznačajnijih događaja Peloponeskog rata bila je Sicilijanska ekspedicija. Sicilijanska ekspedicija je bio naziv za vojni pohod koji su 415. godine preuzeli Atinjani. Vojni pohod je bio protiv Sirakuze. Ovaj pohod u stvari bio je prekretnica u Peloponeskom ratu. Atinjani su sa namerom da osvoje Siciliju organizovali pomorski napad, kako bi se na taj način obezbedili žitom. Zadatak da bi zadobili ostrvo bio je da moraju poraziti Peloponeski savez koji je pritekao kao pomoć siciliji. Iz te pobede, Sparta je ta koja nosi pobedu, a u isto vreme zadaje moćan udarac Atini.

Nakon završetka Peloponeskog rata, Atina, Teba, Sparta i drugi grčki gradovi ostali su bez vojske, samim tim i bez zaštite jer je vojska tu najveća i najbrojnija zaštita. Lako su ih mogli osvajati, a među osvajačima bila je i Makedonija. Poražen je atinski pomorski savez, a pobednik je zvanično bio Peloponeski savez.

Čudne zanimljivosti o spartanskim ratnicima

Najveća čast za Spartanske ratnike bila je smrt u borbi. Neki su ratovali i do 60. godine života. Uslov da dobiju svoj nadgrobni spomenik bio je da nastradaju u toku rata i borbe. Spartanske žene su, takođe, teško dobijale spomenik, izuzeci su bile one koje su preminule tokom porođaja.

Kada bi ratnik Sparte napunio 18 godina, zadatak koji dobije je bio da ubije roba. Tako sa mačevima u rukama šetali bi ulicama tražeći svoju prvu žrtvu.

Posle svake večere ratnici su imali kviz i to ni najmanje lak. Nakon postavljenog odgovora, oni koji nisu davali drukčije odgovore od drugih, oni koji nisu bili posebno pametni, njih su ujedali za šake. Na kraju kviza oni najgori dobijali su batine.

Spartanskim dečacima bi vlada određivala kada im je vreme za ženidbu. Odgajani su da žive u borbi, nije bitno da li je to za život ili hranu. Vlada je vodila njihove živote. Mogli su da žive sa svojim ženama samo do svoje 30. godine.